افتادگی مثانه چیست؛ علائم، تشخیص و درمان

افتادگی مثانه زمانی رخ می دهد که رباط هایی که مثانه را بالا نگه می دارند و عضله بین واژن و مثانه زن کشیده یا ضعیف می شود.

افتادگی مثانه سه درجه دارد:

درجه ۱ (خفیف): مثانه فقط برای مدت کوتاهی به داخل واژن می افتد.

درجه ۲ (متوسط): مثانه به سمت دهانه واژن می افتد.

درجه ۳ (شدید): مثانه از طریق دهانه واژن برآمده می شود.

چه چیزی باعث ایجاد افتادگی مثانه می شود؟

عوامل خطر برای افتادگی مثانه عبارتند از:

زایمان واژینال، که ممکن است شامل کشیدگی عضلات کف لگن باشد.

سابقه خانوادگی.

چاقی.

فعالیت بدنی شدید، از جمله بلند کردن اجسام سنگین.

هیسترکتومی.

یبوست و یا کشیدگی مکرر عضلانی در حین اجابت مزاج.

سرفه های مکرر.

افزایش سن و کاهش هورمون استروژن که به قوی نگه داشتن عضلات اطراف واژن کمک می کند، اما زنان با ورود به یائسگی (پایان دوره قاعدگی) استروژن کمتری تولید می کنند.

علائم افتادگی مثانه چیست؟

احساس یا دیدن چیزی که از دهانه واژن بیرون زده است

مشکل در تخلیه مثانه (ادرار کردن)

نیاز به دویدن مکرر به دستشویی برای خروج ادرار، یا فقط احساس می کنید که باید زیاد دستشویی بروید.

عفونت های مکرر دستگاه ادراری مانند عفونت قارچی واژن.

احساس پری مثانه، سنگینی یا درد در ناحیه لگن یا کمر. این احساس ممکن است زمانی بدتر شود که فرد ایستاده است، بلند می شود، سرفه می کند.

برآمدگی مثانه به داخل یا خارج از واژن.

رابطه جنسی دردناک

مشکل در قرار دادن تامپون یا اپلیکاتور.

افتادگی مثانه چگونه تشخیص داده می شود؟

افتادگی مثانه درجه ۲ یا درجه ۳ را می توان با شرح علائم و معاینه واژن تشخیص داد.

پزشک همچنین ممکن است آزمایشات خاصی از جمله موارد زیر را انجام دهد:

یورودینامیک: توانایی مثانه برای نگه داشتن و آزادسازی ادرار را اندازه گیری می کند.

سیستوسکوپی (سیستورتروسکوپی): یک ابزار لوله مانند طولانی از مجرای ادرار عبور می کند تا مثانه و مجاری ادراری را از نظر ناهنجاری، انسداد، تومور یا سنگ بررسی کند.

بیشتر بخوانید: سرطان تخمدان

 افتادگی مثانه چگونه درمان می شود؟

اگر آزاردهنده نباشد، افتادگی مثانه خفیف ممکن است به هیچ درمانی به جز اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین یا زور زدن که می‌تواند باعث بدتر شدن مشکل شود، نیاز نداشته باشد.

سایر گزینه های درمانی بالقوه شامل موارد زیر است:

کاهش وزن.

درمان جایگزینی استروژن.

تمرینات کگل برای تقویت منافذ مجرای ادرار، واژن و راست روده. این تمرینات شامل سفت کردن ماهیچه هایی است که برای متوقف کردن جریان ادرار استفاده می شود، ۱۰ ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید.

بافتی را که مثانه را بالا نگه می دارد دوباره بسازید. برای انجام این کار، جراح ممکن است از بافت بدن خود استفاده کند. پزشکان به این عمل جراحی ترمیمی می گویند.

بیایید جراحی ترمیمی را دقیق تر بررسی کنیم:

جراح چند گزینه دارد. آن ها ممکن است با استفاده از بافت بدن شما، تکیه گاه مثانه را بازسازی کنند. یا ممکن است مش را وارد کرده و به استخوان بچسبانند. با این حال، مش خطراتی دارد، از جمله این احتمال که ممکن است باعث عفونت یا بدتر شدن آن در طول زمان شود.

بنابراین پزشکان معمولاً آن را به موقعیت‌های خاص محدود می‌کنند. اگر زنی جراحی قبلی انجام داده است که شکست خورده است، یا اگر بافت خود آن‌قدر ضعیف باشد که بازسازی نشود.

اگر علائم خفیف باشند، ممکن است دستگاهی به نام پساری در واژن قرار داده شود تا مثانه را در جای خود نگه دارد. پساری ها در اشکال و اندازه های مختلفی برای اطمینان از تناسب مناسب موجود هستند. پساری باید به طور منظم برداشته و تمیز شود تا از عفونت یا زخم جلوگیری شود.

در طول و بعد از عمل افتادگی مثانه چه اتفاقی می افتد؟

آیا باید حتما جراحی کرد؟

اگر علائم شما زندگی شما را دشوار می کند، جراحی ممکن است راه حل مناسبی باشد. شما باید به چند چیز فکر کنید:

سن شما. اگر جوان هستید، به خاطر داشته باشید که افتادگی مثانه ممکن است دوباره اتفاق بیفتد. حتی اگر در حال حاضر عمل جراحی داشته باشید، ممکن است در نهایت به یک عمل جراحی دیگر نیاز داشته باشید. اگر مسن تر هستید، هر گونه مشکل سلامتی دیگری که دارید ممکن است بر تصمیم شما تأثیر بگذارد.

دو نوع جراحی برای افتادگی مثانه وجود دارد. جراح ممکن است:

برای ایجاد تکیه گاه برای مثانه، واژن را ببندید یا باریک کنید. این امر رابطه جنسی را غیرممکن می کند. پزشکان به این عمل جراحی محو کننده می گویند.

افتادگی مثانه متوسط ​​یا شدید ممکن است به جراحی ترمیمی نیاز داشته باشد تا مثانه به موقعیت طبیعی حرکت کند. روش های مختلفی برای انجام این جراحی وجود دارد، از جمله ترمیم قدامی. در ترمیم قدامی، یک برش در دیواره واژن ایجاد می شود و بافتی که مثانه را از واژن جدا می کند سفت می شود. گزینه دیگر، برای افتادگی شدیدتر، قرار دادن مواد مصنوعی با رویکرد رباتیک یا لاپاراسکوپی از طریق شکم است. این روش ممکن است حمایت بیشتری از بافت داشته باشد و از تکرار مجدد این بیماری جلوگیری کند.

بیمار معمولا در روز جراحی به خانه می رود. بهبودی کامل معمولاً چهار تا شش هفته طول می کشد.

برای زنانی که هرگز قصد ندارند دوباره رابطه جنسی داشته باشند، جراحی هایی که واژن را بسته و کوتاه می کند تا دیگر برآمدگی نداشته باشد تقریباً ۱۰۰ درصد مؤثر است.

بعد از درمان افتادگی مثانه چه انتظاری می توان داشت؟

در موارد خفیف، درمان‌های غیرجراحی ممکن است تنها چیزی باشد که برای مقابله موفقیت‌آمیز با افتادگی مثانه لازم است.

هنگامی که جراحی برای موارد جدی‌تر انجام می‌شود، برخی از زنان در نهایت به جراحی دیگری نیاز خواهند داشت، زیرا جراحی اول شکست خورده، افتادگی مثانه برگشته یا مشکل دیگری در کف لگن ایجاد شده است. زنان مسن تر، سیگاری، با مشکل دیابت یا انجام عمل هیسترکتومی ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عوارض باشند.

چگونه می توان از افتادگی مثانه پیشگیری کرد؟

برخی از عوامل خطر، از جمله کار فیزیکی سنگین، اضافه وزن و یبوست را می توان کنترل کرد، در حالی که عوامل خطر مانند سابقه خانوادگی را نمی توان کنترل کرد. با افزایش سن جمعیت، احتمال بروز افتادگی مثانه افزایش می یابد.

چشم انداز برای فردی که افتادگی مثانه دارد چیست؟

اگرچه افتادگی مثانه تهدید کننده زندگی نیست، اما می تواند تأثیر منفی بر کیفیت زندگی زنان داشته باشد. اگر اصلاً درمان نشود، وضعیت می تواند بدتر شود. در بدترین موارد، زن ممکن است نتواند ادرار کند، که می تواند باعث آسیب کلیه یا عفونت شود.